Eerste test / Opel Mokka-e (2021)

Wat is dit?

De Duitse vertaling van de Peugeot (e-)2008. Zij het dat Opel hier en daar wel zijn eigen accenten heeft mogen leggen. Dixit Rüsselsheim zou er dus meer dan genoeg onderscheid moeten zijn zodat beide PSA - of moeten we zeggen, Stellantis - producten elkaar niet in de weg hoeven te rijden.

Theorie die uiteraard om een praktische bevestiging vraagt. Maar vooraleer we daaraan beginnen, zijn hier alvast de hoofdzaken die je dient te onthouden:

• Ook de Mokka(-e) staat op het CMP-platform
• Bijgevolg is de elektrische aandrijving identiek aan die van de e-2008 en DS 3 E-Tense
• Batterij: 50 kWh (lithium-ion)
• Motor: permanent synchroon, 136 pk en 260 Nm
• Wel eigen Opel-toetsen en hendels
• MacPherson voor- en torsieas achteraan kregen Autobahn-behandeling

De concurrentie

Los van voorgenoemde EV's uit de eigen stal denken we spontaan aan de Koreaanse tweeling Kia e-Niro en Hyundai Kona Electric. Ook de MG ZS  zou wel eens met een deel van de koek kunnen gaan lopen, terwijl we - mochten we Opel zijn - eveneens Mazda en zijn MX-30 in de gaten zouden houden. 

Testomstandigheden

Nergens beter dan thuis. Dus liet Opel ons los in en rond het Henegouwse platteland. Idyllisch en uitdagend bleken daarbij de kernwoorden. Want hoewel bijzonder mooi, bleek de route - door de natte omstandigheden - ook gladder te zijn dan een politieker met verkiezingskoorts.

Specificaties testvoertuig

• kleur: Matcha Green (in combinatie met zwart dak en dito motorkap)
• Uitrustingsniveau: e-Ultimate
• Banden: 215/55 R18

Hmm, de e-Mokka komt ons bekend voor. Zou het kunnen dat we dit al eerder hebben gezien bij Opel?

Yep, zij het toen nog in conceptuele vorm. De GT X Experimental gaf in 2018 al aan welke richting de Mokka uit zou gaan. Qua aandrijving, maar nog meer qua design. Een nieuwe stijl die beantwoordde aan de ‘Compass’-filosfie van het merk.

Concreet toont zich dat middels - al dan niet duidelijk zichtbare – assen die horizontaal en verticaal over de voor- en achterkant van de Mokka lopen om elkaar finaal te kruisen in het logo op de neus dan wel kont. Toegegeven, het vergt bijzonder veel inlevingsvermogen om er ook daadwerkelijk een kompas in te zien, al neemt het niet weg dat het uiteindelijk resultaat er best mag wezen. En, met een Cx van 0,32, is het nog eens behoorlijk aerodynamisch ook.

Grove lijnen die vooral opvallen omwille van de individuele accenten. De zwarte lap plastic die de led-koplampen verbindt – de zogeheten Opel Vizor – werd daarbij quasi letterlijk overgenomen van die GT X. Idem wat de herwerkte Blitz betreft (de ring rond het Opel-logo werd wat smaller en de merknaam werd onderaan ingegraveerd), terwijl ook de duotone-kleursetting (met zwart bovenwerk), de contrasterende chromen strip rond de raamstijlen en het lichtdesign zowel voor- als achteraan hinten naar de illustere concept.

De Mokka nam trouwens ook zijn slanke pose over van die concept. Het mollige van de vorige is eraf. Letterlijk gezien de nieuwe Mokka goed 120 kilo minder weegt dan de vorige. Het SUV-je werd ook iets kleiner – 12,4 centimeter om precies te zijn – al countert de Opel dat wel met een twee centimeter langere wielbasis.

Praktisch scheelt het allemaal niet zoveel: de achterbank kan – zoals voorheen - wel volwassenen hebben, al zijn die én best niet te groot én best niet met teveel. Naar koffervolume valt onze Mokka-e dan weer wel wat klein uit: 310 liter met de achterbank rechtop, 1.060 liter als de tweede zitrij neergevouwen wordt.

Heeft Opel ook binnenin het roer volledig omgegooid?

Ja en nee. De Mokka neemt de Digital Detox-filosofie over van de GT X en wordt daardoor geleverd met een vrij minimalistische boordplank, gedomineerd door twee digitale schermen. 

De digitale tellerpartij gaat daarbij tot 12 duim, het infotainmentsysteem meet maximaal 10 duim. Opel maakt gelukkig niet de fout het daar dan bij te houden. Het multimediascherm komt dus vergezeld van een knoppencluster die de belangrijkste functies bedient.

Nog wat lager op de middentunnel laat ook de airco zich analoog bedienen, waarmee de Mokka als geen ander bewijst dat een smaakvolle boordplank een deugdelijk gebruiksgemak niet hoeft uit te sluiten.

Opel-aficionado ’s zullen zich trouwens vrij snel thuis voelen, gezien er naar controleorganen toe gewoon vastgehouden wordt aan de merkeigen hendels en toetsen. Weliswaar met dien verstande dat - en daar komt de eerder geponeerde 'nee' in het spel - die dingen vertrouwde PSA-technologie bedienen.

Jullie spraken daarnet van een Autobahn-behandeling. Hoe zit dat?

Daarmee willen de Duitsers vooral gezegd hebben dat het CMP-platform met zijn MacPhersons voor- en torsieas achteraan bij hen iets strakker afgeveerd staat. Met het oog op een grotere stabiliteit bij hoge snelheden.

Niet dat dat in deze zo speelt, de Mokka-e houdt het namelijk al bij 150 km/u voor bekeken. Dat we desondanks toch een hoge pet op hebben van het gevonden compromis zit hem vooral in het feit dat Opel die koersvastheid niet ten koste heeft laten gaan van het algemene comfort. In naam van billen en rug kunnen we dan ook alleen maar besluiten met een welgemeende Danke Schön.

Overigens staat ‘koersvast’ daarbij niet synoniem met ‘sportief’. Bij stevig keren laat de 300 kilo aan meergewicht (ten opzichte van de lichtste benzine-uitvoering van de Mokka) zich weldegelijk voelen. Geen paniek, het onderstuur kondigt zich lang op voorhand aan zodat het afdoende gecounterd kan worden.

Nu, het vergt sowieso al enige doorzetting om de Mokka-e zover te drijven, gezien zijn elektrische bekrachtiging veel te licht staat afgesteld. De gevoelloosheid die daarmee gepaard gaat, knauwt aan het vertrouwen waardoor er automatisch wat vaart wordt geminderd als er zich een bocht aandient.

Hoe zit het met de pit in elektrische aandrijving van deze Mokka-e?

We zouden het daar willen houden op 'afddoende'. De permanent synchrone elektromotor – uiteraard ook gewoon een copy-paste van wat er bij de Franse Stellantis-tak in omgang is – levert maximaal 136 pk en 260 Nm (in Normal en Eco wordt dat respectievelijk 109 pk en 220 Nm en 82 pk en 180 Nm). Net genoeg om in 9 tellen van 0 naar 100 km/u te spurten.

Een oefening die je best niet al te vaak herhaalt wil je dat opgegeven rijbereik van 324 kilometer ook effectief evenaren. Een WLTP-gegeven dat – uiteraard - ideale (weers)omstandigheden vereist.

In deze winterse omstandigheden bijvoorbeeld ziet de radius zich al bijgesteld tot 250 kilometer. Dat betekent dat in de donkerste dagen van het jaar de Mokka-e ook meer aan de stroom zal hangen. Dankzij de driefasige interne lader van 11 kW tank je via een wallbox de (quasi) lege lithium ions daarbij weer volledig vol in 5u15. Op gelijkstroom trekt de Opel maximaal 100 kW, waardoor je na een half uur – opnieuw met leeggereden batterijen - weer op 80 procent van de totale capaciteit moet zitten.

Conclusie?

De Mokka(-e) geeft Opel opnieuw een eigen gezicht en bijgevolg een eigen persoonlijkheid. Net op tijd, want nu FCA zich ook bij de groep komt voegen – en dat CMP-platform eveneens een batch Fiats, Jeeps en Alfa’s zal ondersteunen - heeft Opel er alle belang bij zijn eigenheid te ontwikkelen. Toch als het zijn Biltz nog even wil laten schichten.