Korte tests / Ford S-Max 2.0 EcoBlue 240 ST-Line (2019)

Wat is dit?

De S-Max is de sportiever georiënteerde versie van de Ford Galaxy, een opdeling die nog stamt uit de tijd dat monovolumes hip en trendy waren. Dat is niet langer het geval, tegenwoordig zwaaien SUV's de commerciële plak. Daarom heeft Renault zowel de Scénic als de Espace een cross-overlook gegeven, daarom gaat de Peugeot 5008 tegenwoordig als SUV door het leven en daarom is de nieuwe Opel Zafire Life eigenlijk een busje.

Ook bij Ford trekken de volop de SUV-kaart. Van de B-Max is inmiddels geen sprake meer en weldra krijgen ook de C-Max en de Grand C-Max het nekschot. De kopers van die middelgrote monovolume moeten uitkijken naar de nieuwe Ford Kuga. Die van de S-Max en de Galaxy worden richting de Edge of naar nieuwe Explorer geduwd, die nu ook in Europa voet aan wal zet.

Best jammer, want ook als zevenzitter te verkrijgen S-Max is en blijft een dijk van een monovolume. De tweede generatie rijdt niet meer zo scherp als zijn voorganger, maar het compromis tussen rijdynamiek en veercomfort blijft superieur aan dat van de meeste SUV's. Bovendien zit je zowat even hoog en biedt hij meer interieurruimte. En als ST-Line oogt deze Ford lang niet slecht.

Wat verandert er?

Eind vorig jaar gaf Ford zowel de S-Max als de Galaxy een veelal technologische update. De monovolumes kregen de nieuwe EcoBlue-dieselmotoren tussen de voorwielen gestoken, die minder kwistig met brandstof omspringen en minder schadelijke stoffen in de ether pompen. Ford introduceerde ook een nieuwe achttrapsautomaat met draaiknopbediening, een geoptimaliseerde dodehoekhulp en een nieuwe ClearView-ruitenwissers.

Onze testwagen vertrouwde op de krachtigste EcoBlue-dieselmotor uit het aanbod. De 2 liter-biturbo (een kleine hogedrukturbo en een grotere lagedrukturbo die serieel werken bij lage toerentallen voor een alertere respons en meer koppel) combineert een piekvermogen van 240 pk met een maximumkoppel van 500 Nm, sprint in 8,5 seconden van 0 naar 100 km/u en haalt een top van 220 km/u. De CO2-uitstoot bedraagt 154 gram, we sloten de testperiode af met een gemiddeld verbruik van 8,1 liter.

De motor klinkt wat rauw bij koudstart, maar reageert kwiek en klimt lineair in de toeren. Daarbij vormt hij een mooie tandem met de soepele achttrapsautomaat, die een stuk alerter voor de dag komt wanneer je de sportmodus activeert. De ST-Line heeft ook recht op een wat strakkere onderstelset-up, waardoor de Ford S-Max nog wat dynamischer voor de dag komt. De sportieve elementen (zowel voor het koetswerk als het interieur) dragen bij tot de pittige uitstraling van deze S-Max, al hadden die rode remklauwen osn niet gehoeven.

Conclusie?

De S-Max houdt een heleboel troefkaarten in handen. Deze Ford rijdt uitstekend, biedt veel comfort en beschikt over een heleboel nuttige ruimte, terwijl de 240 pk sterke biturbodiesel en de sportieve aanpassingen van de ST-Line wat sportiviteit onder het familierecept roeren. Maar het is geen SUV.