Gedetailleerde test / KIA PICANTO 1.2 : En nu serieus

‘Aan de kant, aan de kant,’ schreeuwen we in gedachten onze voorligger naar de tweede rijstrook. We zijn, nog maar eens, aan het racen tegen de klok. Ons vliegtuig wacht en het is er eentje van een Duitse maatschappij. Met andere woorden pünktlich. Er valt dus geen tijd meer te verliezen, alleen zitten we midden in een ochtendspits die vandaag uitgerekend drukker lijkt te verlopen dan anders. ‘Waarom nu net een Picanto’, vragen we ons enigszins jammerend af. Tot ons oog even afdwaalt richting kilometerteller. Die pendelt rond hoogst illegale snelheden, een rotvaart die we bereikten op een kleine stukje ring waar we even het volle pond konden geven. We staan - nu ja: zitten - aan de grond genageld. Waren we dan zo afgeleid dat we niet in de smiezen hadden dat we zo hard gingen? Pas op, dat is ons nog overkomen. Maar dan wel met ander materiaal, karren met een veelvoud aan pk’s. Hebben we het derde rijvak dan zitten afzwalpen zonder het in de gaten te hebben? Dan zouden we daar waarschijnlijk vrij snel op gewezen zijn door onze medeweggebruikers. Dat is het dus ook niet. Hmm, zou het kunnen dat de Picanto gewoon een snel en stabiel karretje is? Echt?